Iδρυση πολιτικής κίνησης: Ανοιχτή Λιστα "Το Όχι διαρκεί πολύ"

Συγκροτήθηκε η πολιτική κίνηση : Ανοιχτή Λίστα « το ΟΧΙ διαρκεί πολύ » σε συνάντηση το Σάββατο 29/8/2015 στην Αθήνα. Στη Λίστα μετέχουν σύντροφοι και συντρόφισσες από τα ρεύματα του ανανεωτικού κομμουνισμού, της δημοκρατίας , της οικολογίας , των κινημάτων. Όλοι και όλες εμείς έχουμε συναντηθεί σε κοινούς στόχους και αγώνες στο παρελθόν, προερχόμαστε οι περισσότεροι από τον ΣΥΡΙΖΑ και συνυπογράψαμε το κείμενο των 87 « Κριτική αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ».

Στόχος μας είναι να διανύσουμε συλλογικά, με συντροφικότητα, την «εποχή των τεράτων», της ήττας της δικής μας αριστεράς και των λαικών τάξεων, χωρίς να παραδώσουμε τα όπλα. Δεν είμαστε μόνοι. Ήδη συνομιλούμε και συνεργαζόμαστε με οργανώσεις και συλλογικότητες της αριστεράς που αντιστοιχούνται με τον ιστορικό χρόνο όπως συμπυκνώνεται στη συγκυρία.


Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά ένα συλλογικό και προσωπικό τραύμα. Προσπαθήσαμε να απαντήσουμε στο «γιατί» έφτασαν εδώ τα πράγματα. Η κριτική ερμηνεύει το παρελθόν και επιτρέπει να σκεφτούμε το μέλλον. Αυτό το μέλλον θέλουμε να έχει ως αφετηρία τη σύντομη αλλά αυθεντική λαική εξέγερση που οδήγησε στο ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου. Σ’ αυτό το πολύ σύντομο καλοκαίρι της αντίστασης ο λαικός κόσμος πήρε αυτοπρόσωπα στα χέρια του την υπόθεση της ζωής μας. Το ΟΧΙ έγραψε ιστορία αλλά ηττήθηκε. Σήμερα υπάρχει απογοήτευση και οργή που επιτείνει ο καθημερινός αγώνας επιβίωσης.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι « το ΟΧΙ διαρκεί πολύ ». Γι’ αυτό , άλλωστε, συνεχίζουμε!

Όσοι και όσες θέλουν να συμμετέχουν στην πολιτική κίνηση ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΙΣΤΑ « το ΟΧΙ διαρκεί πολύ » δηλώνουν διαθεσιμότητα αποστέλλοντας ονοματεπώνυμο, τόπο διαμονής, επαγγελματική και κοινωνική ιδιότητα, τηλέφωνο και email στις παρακάτω διευθύνσεις:

Κρητικός Μάριος, mkritikos@teemail.gr, τηλ. 6973 098478
Πορτάλιου Ελένη, portel@central.ntua.gr, τηλ 210 7512560
Σπανούδη Δέσποινα, spanudi@gmail.com, τηλ 6972 850659

Όσοι/ες θέλουν να μας παρακολουθούν από άλλες συλλογικότητες ή ανένταχτοι στέλνουν τα ίδια στοιχεία με την υποσημείωση : μέλος της οργάνωσης …….. ή ανένταχτος/η.

αναδημοσίευση από http://enosy.blogspot.gr/

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΣΟΕΕ .

Σύ­ντρο­φοι και συ­ντρό­φισ­σες από αυ­τούς που υπο­γρά­ψα­με το κεί­με­νο
 κρι­τι­κή απο­τί­μη­ση της πο­ρεί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ’ ,ανέ­ντα­χτοι αρι­στε­ροί, 
 απο­χω­ρή­σα­ντες από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που συμ­με­ρι­ζό­μα­στε ιδέες όπως αυτές

του ανα­νε­ω­τι­κού κομ­μου­νι­σμού/της δη­μο­κρα­τί­ας/της οι­κο­λο­γί­ας/των κι­νη­μά­των,

παίρ­νου­με την πρω­το­βου­λία συ­νά­ντη­σης το Σάβ­βα­το 29 Αυ­γού­στου 10πμ στην ΑΣΟΕΕ.

Θα συ­ζη­τή­σου­με την δυ­να­τό­τη­τα και τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά εκλο­γι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με 

την “Λαϊκή ενό­τη­τα”, μέσα και από την δη­μιουρ­γία ενός πόλου συγ­γε­νών δυ­νά­με­ων.

Η συ­νά­ντη­ση είναι ανοι­κτή σε κάθε εν­δια­φε­ρό­με­νο/η. Στις 6 το από­γευ­μα μπο­ρού­με

να πα­ρα­κο­λου­θή­σου­με την ανοι­κτή εκ­δή­λω­ση του Rproject και να πά­ρου­με 

μέρος στην συ­ζή­τη­ση που ορ­γα­νώ­νει.

Για το θέμα της εκλο­γι­κής συ­νερ­γα­σί­ας κα­τα­θέ­σα­με ένα κεί­με­νο αρχών το οποίο και

επι­συ­νά­πτου­με:

Βα­σι­κές Αρχές  Εκλο­γι­κής Συ­νερ­γα­σί­ας

1.  Η δη­μιουρ­γία της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας προ­έ­κυ­ψε από την πιε­στι­κή ανά­γκη άμε­ση

ς απο­δέ­σμευ­σης από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και συ­γκρό­τη­σης κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομά­δας των 

βου­λευ­τών/τριών που με το “όχι” στο νέο μνη­μό­νιο τή­ρη­σαν τις δε­σμεύ­σεις τους, 

αντα­πο­κρί­θη­καν στο με­γά­λο ΟΧΙ της 5ης Ιου­λί­ου και απέρ­ρι­ψαν έμπρα­κτα τη  νέα

 αφή­γη­ση της απου­σί­ας εναλ­λα­κτι­κής λύσης.

Κα­τα­νο­ού­με ότι όλες οι ενέρ­γειες γί­νο­νται υπό την πίεση του χρό­νου των εκλο­γών

που προ­κή­ρυ­ξε μέσα στον Αύ­γου­στο, με την έγκρι­ση των “θε­σμών”, ο πρω­θυ­πουρ­γός

και πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, επι­χει­ρώ­ντας για άλλη μια φορά να δη­μιουρ­γή­σει τε­τε­λε­σμέ­να.

2.Επι­διώ­κου­με την εκλο­γι­κή συ­νερ­γα­σία όλων των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων που 

επι­μέ­νουν αντι­μνη­μο­νια­κά, γνω­ρί­ζο­ντας ότι μόνον έτσι θα έχει δυ­να­μι­κή μια νέα αρχή μετά την ήττα.

Δια­φω­νού­με, όμως, ρι­ζι­κά να προ­δια­γρα­φεί με υλικά από το πα­ρελ­θόν το μέλ­λον της

με­γά­λης υπό­θε­σης δη­μιουρ­γί­ας ενός πλειο­ψη­φι­κού κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού 

αντι­μνη­μο­νια­κού κι­νή­μα­τος - με­τώ­που, που θα συ­νε­χί­σει τους αγώ­νες και, στη βάση 

ενός συ­νο­λι­κού σχε­δί­ου κοι­νω­νι­κής/πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης, θα εγκα­θι­δρύ­σει 

μια αντι­μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς. Μόνο μέσα από δια­δι­κα­σί­ες δη­μο­κρα­τί­ας,

συμ­με­το­χής και χει­ρα­φέ­τη­σης των λαι­κών τά­ξε­ων μπο­ρεί να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί η

σύ­γκρου­ση με τους “θε­σμούς” της Ευ­ρω­παϊ­κής ¨Ένω­σης και της Ευ­ρω­ζώ­νης, 

για την απαλ­λα­γή της χώρας από τα μνη­μό­νια  και τις δα­νεια­κές συμ­βά­σεις.

3.Τα κόμ­μα­τα της με­τα-δη­μο­κρα­τί­ας είναι αρ­χη­γι­κά, συ­γκε­ντρω­τι­κά, επι­κε­ντρώ­νο­νται 

στο κοι­νο­βού­λιο και ανα­πα­ρά­γουν την υλι­κό­τη­τα των μη­χα­νι­σμών του κρά­τους.  

Η σύγ­χρο­νη Αρι­στε­ρά πρέ­πει να έρθει σε ρήξη με αυτή την κομ­μα­τι­κή τυ­πο­λο­γία, 

η οποία ναυά­γη­σε ήδη ως επι­λο­γή στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η δη­μό­σια ει­κό­να της Λαϊ­κής

Ενό­τη­τας κι­νεί­ται, επί­σης, στη βάση μιας ιε­ραρ­χι­κής δομής που κα­τα­λή­γει σε 

μο­νο­πρό­σω­πη έκ­φρα­ση ή σε τριαν­δρία. Σε όλα αυτά οι αρι­στε­ροί που έδω­σαν 

μάχες για τη δη­μο­κρα­τία και την αυ­το­πρό­σω­πη συμ­με­το­χή και οι νέοι άν­θρω­ποι

 που πήραν στα χέρια τους το ΟΧΙ δεν ανα­γνω­ρί­ζο­νται.

4. Εξί­σου ση­μα­ντι­κό, αυτές οι πο­λι­τι­κο­ορ­γα­νω­τι­κές επι­λο­γές προ­οιω­νί­ζο­νται μια

μικρή κλει­στή ορ­γά­νω­ση, όχι ένα με­γά­λο λαϊκό κί­νη­μα. Αλλά, αν στό­χος μας είναι 

μια λαϊκή «επα­νά­στα­ση», δηλ. μια πραγ­μα­τι­κή σύ­γκρου­ση με τους «θε­σμούς» 

της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης και την Ευ­ρω­ζώ­νη, τότε πρέ­πει να επι­νο­ή­σου­με,

βα­σι­σμέ­νοι στις κα­λύ­τε­ρες ιστο­ρι­κές πα­ρα­δό­σεις της αρι­στε­ράς και στις πρό­σφα­τες 

των κι­νη­μά­των πα­γκό­σμια, τις ορ­γα­νω­τι­κές και πο­λι­τι­κές μορ­φές που θα εκ­φρά­ζουν 

από τώρα τη δη­μο­κρα­τία του λαού και θα οδη­γούν στην κοι­νω­νι­κή χει­ρα­φέ­τη­ση.

5. Ο χρό­νος είναι πιε­στι­κός . Μαζί με τις αλ­λα­γές στη δη­μό­σια ει­κό­να και στις 

δια­δι­κα­σί­ες της εκλο­γι­κής συ­νερ­γα­σί­ας πρέ­πει να δια­κη­ρύ­ξου­με τώρα ότι , από την

επο­μέ­νη των εκλο­γών, θα ερ­γα­στού­με ώστε να συ­γκρο­τη­θεί το αρι­στε­ρό αντι­μνη­μο­νια­κό 

λαικό μέ­τω­πο με πρω­το­βου­λί­ες του κό­σμου του ΟΧΙ και δια­δι­κα­σί­ες αυ­το­ορ­γά­νω­σης. 

Το μέλ­λον διαρ­κεί πολύ. Ας του δώ­σου­με χώρο.

6. Στο πλαί­σιο των πα­ρα­πά­νω θέ­σε­ων βρι­σκό­μα­στε κοντά στον προ­βλη­μα­τι­σμό που

κα­τα­θέ­τουν οι αρι­στε­ρές ορ­γα­νώ­σεις του ΜΑΡΣ με τίτλο “Για την άμεση και μα­κρο­πρό­θε­σμη

 συ­γκρό­τη­ση της με­τω­πι­κής συ­σπεί­ρω­σης της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς”. Ιδιαί­τε­ρα 

εμ­μέ­νου­με στο ση­μείο 6, που αφορά στα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της εκλο­γι­κής συ­νερ­γα­σί­ας, 

το οποίο και προ­συ­πο­γρά­φου­με.

Προς τους συντρόφους της Λαϊκής Ενότητας

γράφει ο πιστιρίκος

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, για την οικονομία του κειμένου, θεωρώ δεδομένο
 πως οι προθέσεις σας είναι καθαρές και όχι ένα βρόμικο παιχνίδι τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
 Παραθέτω μερικές σκέψεις. Όπως θα έλεγε και ο Λένιν, take it or leave it.

Αν πραγματικά πιστεύετε στο κάλεσμα που κάνατε και επιθυμείτε συνεργασία
με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, θα πρέπει να το αποδείξετε.

Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να ακούσετε και τις δικές τους προτάσεις. Για την ώρα
, δεν το κάνετε.

Είναι κάπως άκομψο από τη μία να κάνετε κάλεσμα και από την άλλη να ανακοινώνετε
 ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας τον Στάθη Σταυρόπουλο.

Αυτό, βέβαια, δεν έχει να κάνει με την επιλογή του προσώπου. Και τον Μαρξ να
επιλέγατε ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας, το
ίδιο θα έλεγα. Χώρια που αγαπάω τον Στάθη περισσότερο από τον Μαρξ.

Θα περίμενα από τον οξυδερκή Στάθη να σας επισημάνει πως είναι φάουλ η ανακοίνωση
 του ονόματός του τώρα, πριν συζητηθούν οι προτάσεις και των άλλων πολιτικών δυνάμεων.
 Βέβαια, μπορεί να το έκανε και να τον αγνοήσατε ή να μην τον ρωτήσατε καν.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, θα πρέπει να ξεκαθαρίσετε αν λέτε «ΟΧΙ μέχρι τέλους».

Αν είναι να επιμείνετε στο αποτυχημένο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ
για τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου -και έτσι και γιουβέτσι-, δεν έχει καν
 νόημα να συνεργαστεί κάποιος μαζί σας ή να σας ψηφίσει. Ας ψηφίσει τον Αλέξη
που είναι πιο όμορφος από τον Λαφαζάνη.

Θέλετε πρόγραμμα εξόδου από το Μνημόνιο ή θέλετε μόνο να εκλεγείτε;

Αν θέλετε πρόγραμμα εξόδου από το Μνημόνιο, θα πρέπει να προτείνετε ένα άλλο
σχέδιο, γιατί το υπάρχον σχέδιο κατέληξε σε Μνημόνιο. Πιστεύω αυτό να το έχετε
 αντιληφθεί.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, σταματήστε να βγαίνετε στα κανάλια των ολιγαρχών.

Οι ολιγάρχες ηττήθηκαν κατά κράτος στο δημοψήφισμα, οπότε δεν έχετε κανένα λόγο
 να πιάνετε στασίδι στα κανάλια τους σαν τους πρώην συντρόφους σας στον ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες -και τα μέσα τους στο Διαδίκτυο- είναι πιο δυνατοί από τους σάπιους και
 χρεοκοπημένους ολιγάρχες.

Είστε με τους πολίτες ή με τους ολιγάρχες; Αποδείξτε το.

Ως ΣΥΡΙΖΑ, λέγατε πως θα διαλύσετε τους ολιγάρχες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε το αγαπημένο κόμμα των ολιγαρχών και ο Αλέξης Τσίπρας
 το χρυσό τους αγόρι.

Εσείς γιατί τους νομιμοποιείτε;

Επίσης, αν πιστεύετε πως το να βγαίνει ο Στάθης Λεουτσάκος πέντε φορές την
ημέρα στον ΣΚΑΪ -και να λέει ασυναρτησίες σε πολύ κακά ελληνικά- σας κάνει καλό,
κάνετε πολύ μεγάλο λάθος.

Λάθος κάνετε και με το να διαμαρτύρεστε ότι δεν σας παίζει η ΕΡΤ. Αυτές είναι
συμπεριφορές του 1980. Ο κόσμος, εν τω μεταξύ, άλλαξε.

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, το σημαντικότερο:

Οφείλετε μια συγγνώμη στους πολίτες.

Δεν φύγατε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος
από τον Αλέξη Τσίπρα. Φύγατε όταν ο Τσίπρας εξήγγειλε εκλογές και ξέρατε πως δεν
 θα είστε στις εκλογικές λίστες.

Επί χρόνια ανεχτήκατε την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, και επί πέντε μήνες ανεχτήκατε
την καταστροφική διαπραγμάτευση, χωρίς να ξεχωρίσετε την θέση σας.

Ναι, ξέρω, στα κομματικά όργανα εκφράζατε τις αντιθέσεις σας.

Ναι, αλλά αυτό οι πολίτες δεν το ξέρουν ούτε είναι υποχρεωμένοι να το ξέρουν.
 Και δεν φροντίσατε να το μάθει. Αφήσατε τον Παππά και τον Φίλη να κάνουν
 ανακοινώσεις και διαρροές.

Οπότε, βγείτε όμορφα και ωραία, και πείτε μια καθαρή συγγνώμη στους πολίτες.

Δεν φαντάζεστε πόσο καλό θα σας κάνει αυτό.

Μην πέσετε στην παγίδα του «δεν έγινε και τίποτα, και θα μας ψηφίσουν επειδή
είμαστε οι γνήσιοι αριστεροί».

Σύντροφοι της Λαϊκής Ενότητας, θα μπορούσατε να είστε και πρώτο κόμμα στις
εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Αλλά αυτό δεν θα γίνει με τον Λαφαζάνη να προσπαθεί να καπελώσει το Όχι του
 δημοψηφίσματος.

Χρειάζονται συνεργασίες, καθαρές συμπεριφορές, ξεκάθαρο σχέδιο, και
αντίληψη της κοινωνίας.

Οι πολίτες ψήφισαν Όχι αλλά, για την ώρα, δεν βλέπω να τους λαμβάνετε σοβαρά
υπόψη σας.

Αντιθέτως, πάτε πάλι σε μια οργάνωση από τα πάνω -με «τρανταχτά» ονόματα-
, ενώ οι πολίτες και η οργάνωση από τα κάτω απουσιάζουν.

Σε κάθε περίπτωση, εγώ σας εύχομαι να έχετε επιτυχία.

Με κάποιους από εσάς περπατήσαμε για χρόνια στους ίδιους δρόμους, στους
ίδιους αγώνες, και ξέρω πως είστε έντιμοι.

Βέβαια, δεν σας ψήφισα ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν με έπειθε.

Για την ώρα, ούτε εσείς με πείθετε.

Έχετε χρόνο να μου αλλάξετε γνώμη

αναδημοσίευση από pitsirikos.net
.

Νέα κατάσταση - νέα καθήκοντα - νέες πρακτικές

Γράφει ο Παναγιώτης Σωτήρης

Επειδή οι στιγμές είναι κρίσιμες είναι ανάγκη να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους:

1. Προγραμματική βάση για την εκλογική και πολιτική συνεργασία των δυνάμεων του ΟΧΙ μέχρι τέλους μπορεί να υπάρξει. Είναι το πλαίσιο που λέει: Κατάργηση μνημονίων - παύση πληρωμών και διαγραφή του εξωτερικού χρέους - έξοδος από ευρώ και ρήξη με την ΕΕ - εθνικοποίηση τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων - επαναφορά εργατικών δικαιωμάτων - βαθιές δημοκρατικές θεσμικές ανατροπές. Ναι, θα ήταν πιο σωστό να πούμε έξω από ευρώ και από την ΕΕ γιατί αυτή θα είναι στην πραγματικότητα και η ακολουθία των γεγονότων. Όμως, ας μη γελιόμαστε έξοδος από το ευρώ μαζί με παύση πληρωμών, αφενός σημαίνει σύγκρουση με το μεγαλύτερο μέρος των προβλέψεων των συνθηκών της ΕΕ, αφετέρου είναι προφανές ότι βάζει τέλος και στα ΕΣΠΑ και στην ΚΑΠ, που θα παρακρατηθούν. Άρα σηματοδοτεί τη ρήξη με τον πυρήνα της ταξικής στρατηγικής του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει, όμως, ότι αυτή την κατεύθυνση την λέμε ανοιχτά, δεν την υποβιβάζουμε σε ένα «άμα χρειαστεί, ίσως και...». Όχι από «επαναστατική συνέπεια», αλλά επειδή αποδείχτηκε ότι η έξοδος από την ευρωζώνη έχει γίνει κτήμα ευρύτερων λαϊκών και πληβειακών κομματιών ως αναγκαία και άμεση συνθήκη εξόδου από το μνημονιακό αδιέξοδο. Γιατί η έξοδος από το ευρώ και η ανυπακοή / ρήξη με την ΕΕ είναι το ισχυρό σημείο του προγράμματος, αυτό που δείχνει πώς μπορεί να υπάρξει απεμπλοκή από τα μνημόνια και ξεκίνημα ενός άλλου δρόμου. Γιατί επιτρέπει να πούμε πώς μπορεί να γίνει πράξη (και να μην είναι ονειροφαντασία) ένα άλλο πρότυπο παραγωγικής ανασυγκρότησης με βάση τη συμμετοχή, την πρωτοβουλία, τον πειραματισμό των δυνάμεων της εργασίας της γνώσης και του πολιτισμού.

2. Μεθοδολογία για να μην αυτολογοκριθεί η αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική Αριστερά επίσης υπάρχει: είναι η πολιτική και εκλογική συνεργασία, με διατήρηση της αυτοτέλειας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ, ώστε να μπορεί να κάνει τη δική της καμπάνια με το δικό της πλαίσιο και το δικό της πρόγραμμα.

3. Τρόπος για να μην παραγκωνιστεί η ιδιαίτερη αναφορά της αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς επίσης υπάρχει: είναι η συγκροτημένη και ενωτική παρέμβαση, με όλο το πραγματικό οργανωτικό, πολιτικό και κινηματικό φορτίο του χώρου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΜΑΡΣ, και το οποίο μπορεί να έχει καταλυτική συμβολή στη φυσιογνωμία, τη δυναμική και την εκπροσώπηση της πολιτικής και εκλογικής συνεργασίας.

4. Όμως, χρειάζεται και μια διαφορετική πρακτική και από τη μεριά των συντρόφων της Λαϊκής Ενότητας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ρήξη και ανεξαρτητοποίηση είναι μια σημαντική και θετική εξέλιξη που ανοίγει δρόμους για μια άλλη κατάσταση στην Αριστερά και στα κοινωνικά κινήματα. Όμως, πρέπει να γίνει σαφές ότι το αναγκαίο Μέτωπο του ΟΧΙ, το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, όλων εκείνων που πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει ένας άλλος δρόμος δεν μπορεί να περιοριστεί απλώς στην Αριστερή Πλατφόρμα, χωρίς αυτό να μειώνει τη πολιτική συνεισφορά των στελεχών της και τη συνέπειά τους σε μια αριστερή τοποθέτηση. Όπως επίσης είναι σαφές ότι η εύλογη διεκδίκηση μέρους της κληρονομιάς και της ιστορίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να οδηγεί σε μια πολιτική ταυτότητα «συνεπούς ΣΥΡΙΖΑ» που ούτε ικανοποιεί το αυτονόητο αίτημα του κόσμου της Αριστεράς για αυτοκριτική για όλα αυτά που μας έφεραν εδώ ούτε και καλύπτει την ανάγκη μιας μαχητικής και σύγχρονα λαϊκής Αριστεράς, που να κάνει πραγματική τομή με τον ευρωπαϊσμό, τον κυβερνητισμό, τη γραφειοκρατική αντίληψη της πολιτικής.

5. Οι δυνάμεις, οι αγωνιστές, οι εμπειρίες, οι αναζητήσεις που μπορούν να συναντηθούν σε μια τέτοια ελπιδοφόρα προσπάθεια είναι πολύ περισσότερες και περισσότεροι. Όταν υπάρχει ανοιχτή και ζωντανή συζήτηση μέσα στην αντικαπιταλιστική Αριστερά, όταν από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ βγαίνουν τοποθετήσεις με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αυτοκριτική τοποθέτηση (ενδεικτικά αναφέρω το κείμενο που συνυπέγραψαν 87 αγωνιστές, τις ανακοινώσεις της Ν. ΣΥΡΙΖΑ, πλήθος ατομικών κειμένων προβληματισμού), όταν υπάρχουν στάσεις πολιτικής συνέπειας όπως της Ζωής Κωνσταντοπούλου που δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει, όταν και ρεύματα προερχόμενα από το ΚΚΕ δείχνουν ενδιαφέρον να συζητήσουν, είναι σαφές ότι το εύρος δυνάμεων που μπορούν και πρέπει να συναντηθούν, να συζητήσουν, να συμπορευτούν είναι πολύ μεγαλύτερο.

6. Μόνο που αυτό απαιτεί και μια διαφορετική κουλτούρα μετωπικής συγκρότησης. Δεν μπορούμε να πάμε μπροστά με τη λογική συγκροτήθηκε ο φορέας και όλοι οι άλλοι απλώς συμμετέχουν ως συνεργαζόμενοι. Δεν χωρούν δυσπιστίες, αντιπάθειες, αποκλεισμοί. Δεν μπορούμε να πάμε μακριά με επάλληλους κύκλους πολιτικής εμπιστοσύνης. Δεν μπορεί να υπάρξει μετωπική συνεργασία χωρίς το αυτονόητο που είναι οι ανοιχτές, συντροφικές διαδικασίες και στη βάση και στην «κορυφή», συμμετοχή όλων όσων μπορούν να είναι κομμάτι αυτής της προσπάθειας, εξασφάλιση ότι το νέο εγχείρημα στην παρουσία, στο λόγο, στη φυσιογνωμία, στην εκπροσώπησή του προς τα έξω εκφράζει το σύνολο - ακόμη και εάν αυτό σημαίνει και αναπόφευκτη «πολυφωνία» - των ρευμάτων που συμμετέχουν. Γιατί οι εργαζόμενες/οι, οι νέες/οι, οι άνεργες/οι που εισέπραξαν την προδοσία και τη διάψευση από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα  αυτή τη φορά θέλουν εγγυήσεις για κάτι διαφορετικό, μια άλλη αντίληψη για την πολιτική, την εκπροσώπηση, την απεύθυνση. Ειδάλλως θα μας θεωρήσουν κομμάτι του παλιού σκηνικού και θα μας γυρίσουν την πλάτη. Νέα κατάσταση - νέα καθήκοντα - νέες πρακτικές επομένως.

αναδημοσίευση από ektosgrammis.gr/

Να γίνει Πράξη η Ανατροπή και η Ανάγκη Ιστορία

Συλλογικό κείμενο μελών της νΚΑ

Οι τελευταίοι δύο μήνες αποτελώντας συνέχιση αλλά και κορύφωση της πολιτικής πραγματικότητας των τελευταίων ετών, διαμορφώνουν συνθήκες έντονων πολιτικών ερωτημάτων κι αναβαθμισμένων απαιτήσεων προκειμένου να μπορέσουν να απαντηθούν. Πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι μπαίνουμε σε έναν ιστορικό λαβύρινθο όπου ο πολιτικός χρόνος συμπυκνώνεται, τα καλύτερα εναλλάσσονται με τα χειρότερα, η αισιοδοξία με την απαισιοδοξία, η δυναμική με την αδυναμία , η κίνηση προς τα μπρος με την επιστροφή σε μια μελλοντική θέση που φαντάζει χειρότερη από την προηγούμενη. Τίποτα, ωστόσο, δε μοιάζει να κινείται με μια σταθερότητα τέτοια που να «δικαιώνει» γραμμές και εκτιμήσεις, πολύ περισσότερο όταν η θέση των λαϊκών στρωμάτων χειροτερεύει.

Τώρα και μετά την συνολική αστική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να διαμορφώνονται τα κύρια χαρακτηριστικά της νέας φάσης στην οποία εισάγεται η ταξική πάλη:

1) Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανελέητη αντιλαϊκή λαίλαπα άνευ προηγουμένου που απειλεί να σμπαραλιάσει μέχρι και την τελευταία σανίδα σωτηρίας και επιβίωσης των φτωχών στρωμάτων.

2)  H υιοθέτηση του ακριβώς αντίθετου προγράμματος βάσει του οποίου εξελέγει η κυβέρνηση,  η μετατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, η άμεση και ωμή παρέμβαση της ΕΕ, και του ΔΝΤ στην πολιτική που θα εφαρμοστεί εντός της χώρας, συνθέτουν σε πρώτο επίπεδο τη βαθειά αντιδημοκρατική εκτροπή των ημερών μας. Η ένταση της κρατικής καταστολής, αποτελεί μονόδρομο προκειμένου να καμφθούν οι κοινωνικές αντιστάσεις κατά την εφαρμογή αυτής της πολιτικής. Μετά και την καταπάτηση και εξευτελισμός κάθε κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ώστε να ψηφιστούν τα νέα κατ΄ εντολή των ιμπεριαλιστικών κέντρων, μπορούμε να μιλάμε για ένα ποιοτικά ανώτερο «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» δεδομένης και της σύστασης της κυβέρνησης που διαπράττει το έγκλημα μιλώντας εξ ονόματος της αριστεράς και των λαϊκών συμφερόντων. Η «πρώτη φορά αριστερά» υπονομεύει βαθύτερα  τους κατακτημένους δημοκρατικούς θεσμούς για να επιβάλλει τα συμφέροντα και τις διαθέσεις της ελληνικής και της ευρωπαϊκής αστικής τάξης,. Γίνεται πλέον φανερό ότι ακόμα και οι αστικοί δημοκρατικοί θεσμοί και κανόνες είναι βάρος για την αστική τάξη προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική της.

10 ΘΕΣΕΙΣ: Κριτική αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ/Για ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα «ΟΧΙ μέχρι τέλους»

87 ενεργοί στα κοινωνικά κινήματα πολίτες, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι από
 την αρχή της δημιουργίας του, κατέθεσαν και δημοσιοποιούν ένα κείμενο με τίτλο:
 Κριτική αποτίμηση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ/Για ένα πολιτικό και κοινωνικό κίνημα
 «ΟΧΙ μέχρι τέλους».

1.  Στις 14 Αυ­γού­στου 2015 η Ελ­λη­νι­κή Βουλή ολο­κλή­ρω­σε με με­γά­λη πλειο­ψη­φία
 την ψή­φι­ση του τρί­του μνη­μο­νί­ου, που ει­ση­γή­θη­κε η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ 
και στη­ρί­χθη­κε από τις πρό­θυ­μες μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις : Νέα Δη­μο­κρα­τία, Πο­τά­μι, 
ΠΑΣΟΚ. Το αντι­μνη­μο­νια­κό σχέ­διο ανα­τρο­πής της λι­τό­τη­τας, ανά­κτη­σης των δι­καιω­μά­των
 της ερ­γα­σί­ας, διά­σω­σης της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και ανα­σύ­στα­σης της δη­μο­κρα­τί­ας, 
στο όνομα του οποί­ου οι ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις έδω­σαν μα­ζι­κούς αγώ­νες και το 
υπε­ρα­σπί­στη­καν με το συ­ντρι­πτι­κό «ΟΧΙ» της 5ης Ιου­λί­ου 2015, ητ­τή­θη­κε κοι­νο­βου­λευ­τι­κά.

Είναι προς τιμήν των βου­λευ­τών/τριών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που με το «όχι» και το «παρών»  στις 
κρί­σι­μες ψη­φο­φο­ρί­ες δεν επέ­τρε­ψαν η υπό­θε­ση της απε­λευ­θέ­ρω­σης της χώρας και του 
ελ­λη­νι­κού λαού από τα μνη­μό­νια και τις δα­νεια­κές συμ­βά­σεις να θε­ω­ρη­θεί ένα επει­σό­διο
 με ημε­ρο­μη­νία λήξης και να επι­βλη­θεί ο ολο­κλη­ρω­τι­σμός του «there is no alternative»
 στη σύγ­χρο­νη ιστο­ρία της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς.

2.  Θέ­λου­με να πι­στεύ­ου­με ότι η νίκη των απο­κα­λού­με­νων «θε­σμών» θα απο­δει­χθεί πύρ­ρεια
.  Στο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο οι­κο­δό­μη­μα της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης η λι­τό­τη­τα και η ύφεση 
απο­τε­λούν στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή για την υπέρ­βα­ση της κρί­σης σε βάρος της ερ­γα­σί­ας,
 μη­χα­νι­σμό κα­τα­στρο­φής μη αντα­γω­νι­στι­κών κε­φα­λαί­ων και συ­γκε­ντρο­ποί­η­σης του 
κε­φα­λαί­ου, ενώ ο σκλη­ρός πυ­ρή­νας των χωρών του κέ­ντρου εκ­με­ταλ­λεύ­ε­ται τον πλού­το 
και την ερ­γα­σία των πε­ρι­φε­ρεια­κών χωρών ως οιο­νεί προ­τε­κτο­ρά­των. Όμως, η ευ­στά­θεια
 του οι­κο­δο­μή­μα­τος αυτού δεν είναι δε­δο­μέ­νη. Όχι μόνο λόγω εγ­γε­νών αντι­φά­σε­ων αλλά 
κυ­ρί­ως γιατί κα­νείς ποτέ στην ιστο­ρία δεν μπό­ρε­σε να βάλει τέλος στην τα­ξι­κή πάλη. Γιατί οι
 άν­θρω­ποι δεν θα πά­ψουν ποτέ να αγω­νί­ζο­νται για το ψωμί και να δι­ψούν δι­καιο­σύ­νη.

3.  Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει ανα­τρέ­ψει την ιδρυ­τι­κή πράξη δη­μιουρ­γί­ας του και το κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο 
με τις λαϊ­κές τά­ξεις που τον οδή­γη­σε στην κυ­βέρ­νη­ση. Ο ισχυ­ρι­σμός ότι είναι δυ­να­τόν να
 ασκη­θεί φι­λο­λαϊ­κή πο­λι­τι­κή εντός των συμ­φω­νιών είναι απο­λύ­τως αβά­σι­μος. Η χώρα έχει 
απο­λέ­σει μέρος της κυ­ριαρ­χί­ας της και οι σο­βα­ρές κυ­βερ­νη­τι­κές απο­φά­σεις υπό­κει­νται 
στην έγκρι­ση του ευ­ρω­παϊ­κού διευ­θυ­ντη­ρί­ου. Τα ερ­γα­λεία άσκη­σης σχε­τι­κά αυ­τό­νο­μης 
πο­λι­τι­κής - τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα, νό­μι­σμα, δη­μό­σιος το­μέ­ας, δια­χεί­ρι­ση των πα­ρα­γω­γι­κών 
το­μέ­ων με δρα­στι­κές επι­λο­γές για την πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση της χώρας - υπό­κει­νται
 στον έλεγ­χο των δα­νει­στών και στους γε­νι­κούς ευ­ρω­παϊ­κούς κα­νό­νες.

Πάνω από όλα, το χρέος απο­τε­λεί τον βα­σι­κό μη­χα­νι­σμό υφαρ­πα­γής των πε­ριου­σια­κών
 στοι­χεί­ων του κρά­τους και εξα­θλί­ω­σης των λαϊ­κών τά­ξε­ων, υπο­θη­κεύ­ο­ντας τη χώρα για
 πάνω από τριά­ντα χρό­νια. Η νο­μι­μο­ποί­η­σή του από την κυ­βέρ­νη­ση στο όνομα μιας 
ηπιό­τε­ρης δια­χεί­ρι­σης απο­τε­λεί με­γά­λη πα­γί­δα που διαιω­νί­ζει, επι­δει­νώ­νο­ντας, τον φαύλο 
κύκλο της λι­τό­τη­τας/ύφε­σης. Η Επι­τρο­πή Αλή­θειας για το Δη­μό­σιο Χρέος έχει απο­δεί­ξει
 με αδιά­σει­στα στοι­χεία ότι δη­μιουρ­γή­θη­κε με πα­ρά­νο­μα μέσα, ώστε το χρέος των τρα­πε­ζών
 να με­τα­τρα­πεί σε δη­μό­σιο, καθώς και με πα­ρα­βιά­σεις αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των, διε­θνούς 
και εθνι­κής νο­μο­θε­σί­ας. «Η Ελ­λά­δα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πλη­ρώ­σει το χρέος της 
αλλά και δεν πρέ­πει να το πλη­ρώ­σει ….. διότι είναι πα­ρά­νο­μο, αθέ­μι­το και επο­νεί­δι­στο».

4. Ένα ερώ­τη­μα πλα­νά­ται εντός και εκτός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η μνη­μο­νια­κή κα­τά­λη­ξη ήταν ανα­πό­τρε­πτη; 
Απα­ντά­με, όχι ! Κα­νείς δεν μπο­ρεί βε­βαί­ως να εγ­γυ­η­θεί ότι ένα σχέ­διο σύ­γκρου­σης με την
 Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και την Ευ­ρω­ζώ­νη για την έξοδο από τα μνη­μό­νια και τη λι­τό­τη­τα, στο 
οποίο θα ανα­φερ­θού­με εν συ­νε­χεία, θα είχε οπωσ­δή­πο­τε νι­κη­φό­ρα έκ­βα­ση. Μπο­ρού­με, όμως,
 να ισχυ­ρι­στού­με με βε­βαιό­τη­τα ότι ο δρό­μος που ακο­λού­θη­σε και επέ­βα­λε στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ το 
εξω­θε­σμι­κό πο­λι­τι­κό κέ­ντρο γύρω από τον πρό­ε­δρο οδη­γού­σε σε ήττα. Οι εκ των υστέ­ρων
 ισχυ­ρι­σμοί περί υπο­τί­μη­σης της βιαιό­τη­τας των δα­νει­στών και υπερ­τί­μη­σης του κιν­δύ­νου που
 θα διέ­τρε­χε το ευρώ σε πε­ρί­πτω­ση εξό­δου της Ελ­λά­δας από την Ευ­ρω­ζώ­νη δεν ευ­στα­θούν 
και, πά­ντως, δεν δι­καιο­λο­γούν την αμε­ρι­μνη­σία μα­θη­τευό­με­νων μάγων. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όφει­λε να 
γνω­ρί­ζει ότι οι μάχες απέ­να­ντι σε τα­ξι­κούς αντι­πά­λους δεν δί­δο­νται με ανταλ­λα­γές ιδεών αλλά
 απο­τε­λούν συ­γκρού­σεις ισχύ­ος. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν και πα­ρέ­μει­νε ανί­σχυ­ρος,  η κοι­νω­νία κρα­τή­θη­κε
 σε από­στα­ση, η χώρα έμει­νε ανο­χύ­ρω­τη με τα δια­θέ­σι­μα να εξα­ντλού­νται.  Γιατί ;

5.  Στα­δια­κά συ­γκρο­τή­θη­κε πέραν των συλ­λο­γι­κών απο­φά­σε­ων μια λαν­θα­σμέ­νη αφή­γη­ση 
περί της Ευ­ρώ­πης που βα­σί­ζε­ται στις ιδρυ­τι­κές αρχές της συ­νερ­γα­σί­ας και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης,
 σε αντί­θε­ση με την υπαρ­κτή Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση ως κα­πι­τα­λι­στι­κή και ιμπε­ρια­λι­στι­κή 
υπερ­δύ­να­μη. Ήδη από την εποχή του Μά­α­στρι­χτ και της ΟΝΕ γί­νε­ται σαφής η επί­θε­ση 
του κε­φα­λαί­ου στις κα­τα­κτή­σεις που οι λαϊ­κές τά­ξεις κέρ­δι­σαν με τη συμ­με­το­χή τους στην 
Αντί­στα­ση και τις με­γά­λες εξε­γέρ­σεις των δε­κα­ε­τιών 1960 και 1970. Το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο σχέ­διο
, με κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο του χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού τομέα της οι­κο­νο­μί­ας, απο­τε­λεί τη σκλη­ρή 
τα­ξι­κή απά­ντη­ση στο φά­ντα­σμα μιας βαθιά δη­μο­κρα­τι­κής, κοι­νω­νι­κής, οι­κο­λο­γι­κής και αλ­λη­λέγ­γυας
 Ευ­ρώ­πης. Είναι ένα σχέ­διο με­τα­φο­ράς  της κρί­σης του κε­φα­λαί­ου στις δυ­νά­μεις της ερ­γα­σί­ας,
 αξιο­ποί­η­σης της κρί­σης προ­κει­μέ­νου να απο­σα­θρω­θούν κοι­νω­νι­κές κα­τα­κτή­σεις δε­κα­ε­τιών, 
συ­γκέ­ντρω­σης του πλού­του και ανα­διά­τα­ξης συ­σχε­τι­σμών με­τα­ξύ κέ­ντρου - πε­ρι­φέ­ρειας 
και βορρά - νότου εντός της Ευ­ρω­παϊ­κής Ένω­σης.
Οι ιστο­ρι­κές, θε­ω­ρη­τι­κές, φι­λο­σο­φι­κές προ­σεγ­γί­σεις του δυ­τι­κού μαρ­ξι­σμού και άλλων 
ρι­ζο­σπα­στι­κών ρευ­μά­των σκέ­ψης, όπως και οι νε­ό­τε­ρες σε θέ­μα­τα κυ­ριαρ­χί­ας, βιο­πο­λι­τι­κής 
της εξου­σί­ας, απο­μεί­ω­σης της δη­μο­κρα­τί­ας και εξά­ντλη­σης - με τη λε­η­λα­σία της φύσης - 
των βα­σι­κών προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων ανα­πα­ρα­γω­γής των αν­θρώ­πι­νων κοι­νω­νιών, ήταν ευ­ρέ­ως γνω­στές
 στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Επί­σης ήταν γνω­στές οι από­ψεις συ­στη­μι­κών και μη συ­στη­μι­κών οι­κο­νο­μο­λό­γων
 για την αδύ­να­τη ανά­καμ­ψη της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας με στρα­τη­γι­κή λι­τό­τη­τας και χωρίς 
δια­γρα­φή με­γά­λου μέ­ρους του χρέ­ους. Όπως γνω­ρί­ζου­με, όμως, η ερ­μη­νεία του κό­σμου δεν
 συ­νε­πά­γε­ται την από­φα­ση αλ­λα­γής του. Έτσι, επι­κρά­τη­σε ένας κα­θη­συ­χα­στι­κός 
φι­λο­ευ­ρω­παϊ­σμός ο οποί­ος συ­νέ­βα­λε στην απο­σιώ­πη­ση των γε­νι­κευ­μέ­νων αντι­δρά­σε­ων  που
 θα συ­να­ντού­σε από την ευ­ρω­παϊ­κή υπερ­δύ­να­μη μια αντι­μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς
 στην Ελ­λά­δα. Έτσι, η επι­δί­ω­ξη λύσης εντός ευρώ με­τα­τρά­πη­κε στα­δια­κά σε πα­ρα­μο­νή στο
 ευρώ πάση θυσία, ενώ το πο­λι­τι­κό δια­κύ­βευ­μα μνη­μό­νιο ή όχι μνη­μό­νιο κα­τέ­λη­ξε στο δί­λημ­μα
 μνη­μό­νιο ή άτα­κτη χρε­ο­κο­πία.

6.  Δεν είναι, όμως, μόνο η απώ­θη­ση της ευ­ρω­παϊ­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που στέ­ρη­σε από τον 
ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τη δυ­να­τό­τη­τα να δώσει μια μάχη και εν­δε­χο­μέ­νως να την κερ­δί­σει. Ο  ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έπα­σχε 
και πά­σχει βαθιά από έλ­λει­ψη δη­μο­κρα­τί­ας και ορ­γα­νι­κών δε­σμών με τον λαϊκό κόσμο - τη με­γά­λη 
κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία που θα μπο­ρού­σε να συ­γκρο­τη­θεί πάνω στα ερεί­πια της κοι­νω­νι­κής
 κα­τα­στρο­φής, την οποία δη­μιούρ­γη­σαν τα μνη­μό­νια για τη μι­σθω­τή ερ­γα­σία, τους 
αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους, τους αγρό­τες, τις μι­κρές μη αντα­γω­νι­στι­κές επι­χει­ρή­σεις και τους
 νέους που δεν πρό­λα­βαν καν να εντα­χθούν στην αγορά ερ­γα­σί­ας.

Οι ορ­γα­νι­κοί δε­σμοί ενός αρι­στε­ρού κόμ­μα­τος με την κοι­νω­νία και η ανα­γνώ­ρι­ση της
 πρω­τό­βου­λης δρά­σης των κοι­νω­νι­κών υπο­κει­μέ­νων - γε­νι­κά του αντι­μνη­μο­νια­κού λαού,
 προ­ϋ­πο­θέ­τουν ένα βαθιά δη­μο­κρα­τι­κό κόμμα. Για μια πε­ρί­ο­δο δύο χρό­νων μέχρι τη νίκη 
στις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές του 2012 τα μέλη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ λει­τούρ­γη­σαν μα­χη­τι­κά και με 
ανι­διο­τέ­λεια στα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα που γεν­νού­σε κα­θη­με­ρι­νά το εξε­γερ­μέ­νο πλή­θος. 
Στις πλα­τεί­ες, τις κα­τα­λή­ψεις, τις απερ­γί­ες, τα αγρο­τι­κά μπλό­κα και τις πρά­ξεις ανυ­πα­κο­ής
 η εν­διά­θε­τη κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία των απο­κά­τω απέ­κτη­σε, με τη μα­ζι­κό­τη­τα και την 
απο­φα­σι­στι­κό­τη­τά της, ένα με­γά­λο πο­λι­τι­κό βάρος. Αυτός ο λαός ανα­δι­πλώ­θη­κε μετά 
τις εκλο­γές του 2012, αν και με ορι­σμέ­νες ση­μα­ντι­κές αντι­στά­σεις (κα­θα­ρί­στριες, σχο­λι­κοί 
φύ­λα­κες, διοι­κη­τι­κοί υπάλ­λη­λοι, εκ­παι­δευ­τι­κοί, συ­γκοι­νω­νί­ες, το με­γά­λο λαϊκό κί­νη­μα για την
 ΕΡΤ), ενα­πο­θέ­το­ντας πολ­λές ελ­πί­δες σε μια πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή που θα έφερ­νε τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ 
στην κυ­βέρ­νη­ση. Ο πο­λι­τι­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­σύρ­θη­κε εν­συ­νεί­δη­τα από τα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα 
στη βάση μιας εγ­γε­νούς στη φυ­σιο­γνω­μία του κόμ­μα­τος αντί­λη­ψης κυ­βερ­νη­τι­σμού, που 
στα­δια­κά επι­κρά­τη­σε. Προ­σα­να­το­λί­στη­κε στην πτώση της κυ­βέρ­νη­σης απο­κλει­στι­κά με 
χει­ρι­σμούς εντός βου­λής, παίρ­νο­ντας απο­στά­σεις από τη δυ­να­τό­τη­τα επα­νό­δου στην
 πο­λι­τι­κή σκηνή ενός με­γά­λου λαϊ­κού κι­νή­μα­τος που θα μπο­ρού­σε να επη­ρε­ά­σει
 κα­τα­λυ­τι­κά την έκ­βα­ση της σύ­γκρου­σης με τους «θε­σμούς». 

Στην προ­συ­νε­δρια­κή πε­ρί­ο­δο, δη­λα­δή στην πο­ρεία από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των συ­νι­στω­σών 
στον ενιαίο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δεν λύ­θη­κε κα­νέ­να πρό­βλη­μα δη­μο­κρα­τί­ας. Αντί­θε­τα, ενι­σχύ­θη­καν
 οι πε­ρι­χα­ρα­κώ­σεις των επι­μέ­ρους τά­σε­ων και το άτυπο πο­λι­τι­κό κέ­ντρο γύρω από
 τον πρό­ε­δρο, το οποίο και προ­χώ­ρη­σε δυ­να­μι­κά επι­βάλ­λο­ντας τε­τε­λε­σμέ­να και 
οι­κο­δο­μώ­ντας ένα κομ­μα­τι­κό μη­χα­νι­σμό ανά­λο­γο με των αστι­κών κομ­μά­των στην 
εποχή της με­τα-δη­μο­κρα­τί­ας.

7. Από την πο­λυ­δια­σπα­σμέ­νη αυτή εσω­τε­ρι­κή γε­ω­γρα­φία προ­έ­κυ­ψε ένα κεί­με­νο 
κοι­νών θέ­σε­ων - με το σχέ­διο B ως τρο­πο­λο­γία - όχι ένα πο­λι­τι­κό σχέ­διο θέ­σε­ων 
και προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων σύ­γκρου­σης με τις κυ­ρί­αρ­χες τά­ξεις στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση 
και την Ελ­λά­δα για την ανα­τρο­πή της λι­τό­τη­τας και τη δια­γρα­φή με­γά­λου μέ­ρους του χρέ­ους.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν απέ­κτη­σε ποτέ ένα πραγ­μα­τι­κό σχέ­διο A πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο 
ένα σχέ­διο B. Γιατί τα σχέ­δια των με­γά­λων ανα­τρο­πών, όπως αυτές που 
επαγ­γελ­λό­ταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δεν είναι γε­νι­κές ιδέες ούτε δια­κη­ρύ­ξεις ομά­δων επί χάρ­του
. Απο­τε­λούν - πρέ­πει να απο­τε­λούν - συλ­λο­γι­κό έργο του κόμ­μα­τος, που ερ­γά­ζε­ται 
για τη διέ­ξο­δο από την κρίση με βαθιά γνώση των πραγ­μα­τι­κών οι­κο­νο­μι­κών/πα­ρα­γω­γι­κών
 δε­δο­μέ­νων της χώρας, των τα­ξι­κών συ­σχε­τι­σμών στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και την
 Ελ­λά­δα, όπως και των άμε­σων απο­φά­σε­ων που θα πρέ­πει να λάβει η κυ­βέρ­νη­ση 
της αρι­στε­ράς τόσο στη διάρ­κεια των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων (έλεγ­χος του τρα­πε­ζι­κού
 συ­στή­μα­τος, αθέ­τη­ση πλη­ρω­μών, νο­μο­θε­τι­κές ρυθ­μί­σεις κ.λπ.) όσο και στην
 πε­ρί­πτω­ση εξό­δου από την Ευ­ρω­ζώ­νη (αλ­λα­γή νο­μί­σμα­τος, πα­ρεμ­βά­σεις στην
 οι­κο­νο­μία, κ.λπ.).

Εξάλ­λου, τα σχέ­δια της κοι­νω­νι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης από τα μνη­μό­νια δεν μπο­ρούν 
να συ­γκρο­τη­θούν, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο να πραγ­μα­το­ποι­η­θούν, χωρίς να επι­στρα­τευ­τεί 
η γνώση των πραγ­μα­τι­κών πα­ρα­γω­γών του κοι­νω­νι­κού πλού­του και η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τά
 τους να υπε­ρα­σπι­στούν και να οι­κο­δο­μή­σουν τις υλι­κές και ηθι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις της ζωής τους.

Το σχέ­διο Α, το οποίο ανα­φέ­ρε­ται στα βα­σι­κά προ­α­παι­τού­με­να της εναλ­λα­κτι­κής πο­ρεί­ας
 της χώρας (συ­σχε­τι­σμοί δύ­να­μης, προ­ϋ­πο­θέ­σεις σύ­γκρου­σης, κοι­νω­νι­κές συμ­μα­χί­ες,
 πα­ρα­γω­γι­κές δυ­να­τό­τη­τες, ανά­κτη­ση του ελέγ­χου της οι­κο­νο­μί­ας, κ.λπ.), θέτει τα 
κοινά δε­δο­μέ­να τόσο για εν­δε­χό­με­νη λύση εντός ευρώ όσο και για την έξοδο από την
 Ευ­ρω­ζώ­νη (σχέ­διο Β).

8.  Η αντι­δη­μο­κρα­τι­κή συ­γκρό­τη­ση του κόμ­μα­τος, όπως και οι με­τα­βαλ­λό­με­νες κατά
 τις πε­ρι­στά­σεις θέ­σεις και η απου­σία σχε­δί­ου σύ­γκρου­σης, απο­τέ­λε­σαν μέρος της
 πο­λι­τι­κής στρα­τη­γι­κής για να κερ­δί­σει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τις εκλο­γές, με τον τρόπο που τις
 κέρ­δι­σε, και να γίνει κυ­βέρ­νη­ση της χώρας. Η πο­λι­τι­κή αυτή στρα­τη­γι­κή προ­σο­μοιά­ζει 
στις τα­κτι­κές του ισχυ­ρού κατά το πα­ρελ­θόν δι­κομ­μα­τι­σμού, οι οποί­ες είχαν 
αναμ­φι­σβή­τη­τη επι­τυ­χία σε πε­ριό­δους πριν την κρίση : θε­σμι­κή και εξω­θε­σμι­κή 
πα­ντο­δυ­να­μία του αρ­χη­γού, συ­νε­χείς ανα­τρο­πές απο­φά­σε­ων, πα­ρα­βί­α­ση του 
κα­τα­στα­τι­κού, στε­λέ­χω­ση των ορ­γά­νων με προει­λημ­μέ­νες συμ­φω­νί­ες, επαγ­γελ­μα­το­ποί­η­ση
 των στε­λε­χών του κόμ­μα­τος, απο­κλει­σμός δια­κε­κρι­μέ­νων κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών 
στε­λε­χών, αδια­φα­νείς προ­σχω­ρή­σεις/συ­νερ­γα­σί­ες με αφε­ρέγ­γυα πρό­σω­πα του 
πα­λαιού κα­θε­στώ­τος, προ­σπά­θεια να ελεγ­χθούν οι εκλο­γι­κές λί­στες, κ.λπ.

Πρό­κει­ται για τη στα­δια­κή δια­μόρ­φω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη βάση επι­λο­γών που επι­βλή­θη­καν 
με πρά­ξεις του άτυ­που πο­λι­τι­κού κέ­ντρου και των τά­σε­ων που το στή­ρι­ζαν και πα­ρα­λεί­ψεις
 αυτών που εν­δια­φέ­ρο­νταν μο­νό­πλευ­ρα για την προ­βο­λή των δικών τους επι­λο­γών και τα 
δι­καιώ­μα­τα της δικής τους ομά­δας. Η κα­τά­στα­ση αυτή έλαβε πολ­λα­πλά­σιες δια­στά­σεις με 
την ανά­λη­ψη της κυ­βέρ­νη­σης, όταν εν μέσω δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων ξε­κί­νη­σε η στε­λέ­χω­ση
 του κρά­τους με αδια­φά­νεια και στις πε­ρισ­σό­τε­ρες πε­ρι­πτώ­σεις χωρίς κρι­τή­ρια αξιο­κρα­τί­ας 
και λει­τουρ­γι­κών ανα­γκών, κυ­ρί­ως με επι­λο­γές του Με­γά­ρου Μα­ξί­μου.

9.  Η πο­λι­τι­κή στρα­τη­γι­κή που ακο­λού­θη­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δο­κι­μά­στη­κε δύο φορές σε με­γά­λες,
 κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές, εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις : αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές και ευ­ρω­ε­κλο­γές,
 οι οποί­ες έγι­ναν με τους τρό­πους των συ­στη­μι­κών πο­λι­τι­κών κομ­μά­των, χωρίς λαϊκή 
κι­νη­το­ποί­η­ση και συμ­με­το­χή, χωρίς δη­λα­δή να απο­τε­λέ­σουν βα­σι­κά στά­δια μιας συ­γκρου­σια­κής
 πο­ρεί­ας που οδη­γεί στην κυ­βέρ­νη­ση. Η πο­λι­τι­κή αυτή στρα­τη­γι­κή δεν απο­δί­δει πια. 
Ο σχε­τι­κός έλεγ­χος του κρά­τους, που άλ­λω­στε ελέγ­χε­ται στα βα­σι­κά οι­κο­νο­μι­κά του κέ­ντρα 
από τους «θε­σμούς», δεν εξα­σφα­λί­ζει την κυ­βερ­νη­τι­κή ευ­στά­θεια. Οι άν­θρω­ποι που η
 ζωή τους κα­τα­στρέ­φε­ται δεν δια­θέ­τουν σή­με­ρα ίχνος ευ­πι­στί­ας και πολ­λοί αι­σθά­νο­νται 
προ­δο­μέ­νοι. Αν ο κυ­βερ­νη­τι­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εμ­φα­νί­ζε­ται έτοι­μος να εφαρ­μό­σει τα μνη­μό­νια, 
αυτό δεν ση­μαί­νει ότι η κοι­νω­νία θα προ­χω­ρή­σει στον αυ­το­χει­ρια­σμό της.

Το «ΟΧΙ» της 5ης Ιου­λί­ου 2015, ως συλ­λο­γι­κή πράξη αντί­στα­σης στην κοι­νω­νι­κή κα­τα­στρο­φή,
 την τρο­μο­κρα­τία και την τα­πεί­νω­ση του λαϊ­κού κό­σμου, συ­νι­στά την επα­νεμ­φά­νι­ση του
 κοι­νω­νι­κού κι­νή­μα­τος των πρώ­των μνη­μο­νια­κών χρό­νων στην πο­λι­τι­κή σκηνή. Χωρίς το
 πρώτο αντι­μνη­μο­νια­κό κί­νη­μα η κοι­νω­νία θα είχε βρε­θεί από νωρίς στο γύψο και χωρίς
 το πρό­σφα­το «ΟΧΙ» δεν θα είχε εκ­φρά­σει μα­ζι­κά την κα­τα­στα­τι­κή της άρ­νη­ση στη διαιώ­νι­ση
 των μνη­μο­νί­ων.

Η ιερή ευ­ρω­παϊ­κή συμ­μα­χία, με τη συμ­με­το­χή των ελ­λη­νι­κών κυ­ρί­αρ­χων τά­ξε­ων, έχει ήδη
 επα­να­συ­στα­θεί και επι­βάλ­λει επι­θε­τι­κά δια­δο­χι­κά πα­κέ­τα μέ­τρων για την ενί­σχυ­ση της
 εξου­σί­ας του κε­φα­λαί­ου : ανα­διάρ­θρω­ση της πα­ρα­γω­γι­κής βάσης, απορ­ρύθ­μι­ση των 
ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, λε­η­λα­σία των χα­μη­λών ει­σο­δη­μά­των, δρα­μα­τι­κή συρ­ρί­κνω­ση των
 ασφα­λι­στι­κών/κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των, υφαρ­πα­γή της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας και της 
ιδιω­τι­κής πε­ριου­σί­ας των λαϊ­κών τά­ξε­ων.

Απέ­να­ντι στη νέα πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, βου­λευ­τές και μέλη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ επι­χει­ρούν με 
δη­μό­σια κεί­με­να να ξε­δια­λύ­νουν τις αντι­φά­σεις ανά­με­σα στο αντι­μνη­μο­νια­κό πα­ρελ­θόν
 και το μνη­μο­νια­κό παρόν ή ανά­με­σα στην τα­χύ­τα­τη εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νια­κών 
δε­σμεύ­σε­ων και την κοι­νω­νι­κή απόρ­ρι­ψη των νέων μέ­τρων, ελ­πί­ζο­ντας σε πο­λι­τι­κές 
ανα­κού­φι­σης. Όμως, οι εκ­κλή­σεις για ενό­τη­τα στη βάση του κοι­νού πα­ρελ­θό­ντος δε 
συ­νυ­πο­λο­γί­ζουν ότι αυτή η κοινή πο­ρεία κα­τέ­λη­ξε στην απε­μπό­λη­ση του κοι­νω­νι­κού 
συμ­βο­λαί­ου με τον λαό, επο­μέ­νως πρέ­πει να γίνει αντι­κεί­με­νο ρι­ζι­κής κρι­τι­κής και να 
ανα­ζη­τη­θούν οι λόγοι που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οδή­γη­σε την κοι­νω­νία στην ήττα.

Από την άλλη, η προ­σπά­θεια, μέσω του έκτα­κτου συ­νε­δρί­ου, να ελεγ­χθεί η κυ­βερ­νη­τι­κή
 πο­λι­τι­κή από εν­δε­χό­με­νες αντι­μνη­μο­νια­κές απο­φά­σεις δη­μιουρ­γεί ανυ­πέρ­βλη­τες 
πα­ρα­δο­ξό­τη­τες. Αυτό που δεν επι­χει­ρή­θη­κε όταν ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν αντι­πο­λί­τευ­ση - δη­λα­δή
 ο ανα­προ­σα­να­το­λι­σμός του κόμ­μα­τος ώστε να προ­ε­τοι­μα­στεί για τη σύ­γκρου­ση 
με την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση - θα γίνει τώρα ; Πι­στεύ­ουν ει­λι­κρι­νά όσοι και όσες επεν­δύ­ουν
 στο συ­νέ­δριο ότι αυτό θα απο­τε­λέ­σει ένα αμε­ρό­λη­πτο φό­ρουμ δια­λό­γου και σύν­θε­σης ;
 Πόσοι τραυ­μα­τι­σμοί χρειά­ζο­νται ακόμα για να αντι­λη­φθού­με ότι το αδιέ­ξο­δο είναι πραγ­μα­τι­κό. 
Κα­νείς δεν μπο­ρεί να απο­κλεί­σει ότι μελ­λο­ντι­κές δρα­μα­τι­κές αντι­φά­σεις της κυ­βερ­νη­τι­κής
 πο­λι­τι­κής μπο­ρεί να δώ­σουν δυ­να­τό­τη­τες αρι­στε­ρής ανα­σύ­στα­σης του κόμ­μα­τος.

10. Σή­με­ρα, όμως, η πρώτη, για να μην πούμε η μο­να­δι­κή, άξια λόγου κοι­νω­νι­κή
 και πο­λι­τι­κή πράξη των αρι­στε­ρών είναι να υπε­ρα­σπι­στούν τις λαϊ­κές τά­ξεις - 
μέρος των οποί­ων άλ­λω­στε είναι - από τη νέα βιαιό­τε­ρη επί­θε­ση στις βα­σι­κές 
προ­ϋ­πο­θέ­σεις επι­βί­ω­σής τους. Πριν η ελ­πί­δα που γέν­νη­σε το «ΟΧΙ», ως θε­με­λια­κό στοι­χείο 
μιας με­γά­λης απε­λευ­θε­ρω­τι­κής κοι­νω­νι­κής σύν­θε­σης, εξα­τμι­στεί πρέ­πει να κά­νου­με 
ότι περνά από το χέρι μας για να κρα­τή­σου­με ζω­ντα­νή αυτή τη δυ­να­τό­τη­τα. 
Το «ΟΧΙ μέχρι τέ­λους» πρέ­πει να συ­γκρο­τη­θεί σαν ένα πλατύ κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό κί­νη­μα
 μέσα από λαϊ­κές πρω­το­βου­λί­ες σε κάθε πε­ριο­χή της χώρας και σε κάθε κοι­νω­νι­κό χώρο.
 Με την αυ­τε­νέρ­γεια των αν­θρώ­πων που ψή­φι­σαν «ΟΧΙ» και πί­στε­ψαν ότι μπο­ρεί 
να είναι ελεύ­θε­ροι, ότι έχουν το δι­καί­ω­μα αλλά και τη δύ­να­μη να πά­ρουν οι ίδιοι 
στα χέρια τους τον αγώνα της ζωής που μας στε­ρούν.

Το «ΟΧΙ μέχρι τέ­λους» είναι ταυ­τό­χρο­να ένα σχέ­διο αντί­στα­σης/ανυ­πα­κο­ής αλλά 
και κοι­νω­νι­κής δη­μιουρ­γί­ας. Τα σχέ­δια, που δεν έγι­ναν όπως έπρε­πε, τώρα 
πρέ­πει να δια­μορ­φω­θούν με συμ­με­το­χή όλων των δη­μιουρ­γι­κών δυ­νά­με­ων
 της χώρας και τη στή­ρι­ξη των κι­νη­μά­των αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην Ευ­ρώ­πη και τον κόσμο.

Χά­σα­με τη μάχη αλλά δεν μπο­ρού­με να απο­φύ­γου­με τον πό­λε­μο που μας 
κή­ρυ­ξαν οι κυ­ρί­αρ­χες τά­ξεις στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και την Ελ­λά­δα. Με 
πίστη στους νέους αν­θρώ­πους και τη με­γά­λη πλειο­ψη­φία που ζει από την
 ερ­γα­σία της και σή­με­ρα δεν έχει μέλ­λον, εί­μα­στε υπο­χρε­ω­μέ­νοι να συ­νε­χί­σου­με.    

Ακο­λου­θούν υπο­γρα­φές

1.Αγ­γε­λό­που­λος Βέ­νιος, πα­νε­πι­στη­μια­κός, Κ.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

2.Ανα­στα­σό­που­λος Γιάν­νης, συντ. πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Σα­ρω­νι­κού

3.Αντω­νιά­δης Κων­στα­ντί­νος, κτη­μα­το­με­σί­της, π. μέλος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Μί­κρας Θεσ­σα­λο­νί­κης

4. Βε­λι­τζέ­λου Ακτί­να, κτη­νο­τρό­φος, συ­ντο­νι­στι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Λι­βα­δειάς

5.Βερ­γέ­της Πάνος, συντ. πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, νο­μαρ­χια­κή κί­νη­ση «Ηλεία των Πο­λι­τών», Ν.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ηλεί­ας, π. αντι­πρό­ε­δρος ΤΕΕ Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας,

π. πρό­ε­δρος Επι­τρο­πής ΤΕΕ νομού Ηλεί­ας

6.Βερ­νάρ­δου Μαρία, αρ­χι­τέ­κτων, συντ. δημ. υπάλ­λη­λος, ΔΣ εκ­πο­λι­τι­στι­κού συλ­λό­γου Φι­λο­θέ­ης-Αμα­ρου­σί­ου, δημ. κί­νη­ση «Κό­ντρα στον καιρό»

7.Γα­βρι­η­λί­δης Κώ­στας, πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, πε­ρι­φε­ρεια­κός σύμ­βου­λος Δυτ. Ελ­λά­δας, Ν.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Αχα­ΐ­ας

8.Γε­ώρ­γα­κα Βάσω, κα­θη­γή­τρια, π. μέλος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­νί­ων

9.Γε­ωρ­γιά­δου Φω­τει­νή, δημ.υπάλ­λη­λος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Καλ­λι­θέ­ας

10 Γιαν­νού­λια Κα­τε­ρί­να, , γραμ­μα­τεία Ν.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  Νό­τιας Αθή­νας

11.Γκι­βί­σης Δη­μή­τρης, πρό­ε­δρος σω­μα­τεί­ου ερ­γα­ζο­μέ­νων δήμου Σκύ­ρου, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Σκύ­ρου

12.Γκου­ρά­ρος Ηλίας, γε­ω­πό­νος/αρ­χι­τέ­κτων το­πί­ου, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­λαν­δρί­ου

13.Γρη­γο­ριά­δου Λένα, φω­το­γρά­φος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ν. Σμύρ­νης

14. Δάνος Αν­δρέ­ας, αρ­χι­τέ­κτων, «Επι­τρο­πή Αγώνα για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού», ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ελ­λη­νι­κού

15. Δε­μέ­στι­χας Γρη­γό­ρης, γραμ­μα­τεία Ν.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Α’ Αθή­νας

16. Δη­μο­πού­λου Μαρία, αρ­χι­τέ­κτων, Συ­σπεί­ρω­ση Αρι­στε­ρών Μη­χα­νι­κών , ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­λαν­δρί­ου

17.Δού­ρος Θε­ό­δω­ρος, μη­χα­νο­λό­γος μη­χα­νι­κός, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πύρ­γου

18. Επι­θυ­μιά­δου Μάνια, βιο­τέ­χνης, συ­ντο­νι­στι­κή επι­τρο­πή Β Α Ατ­τι­κής ενά­ντια στα διό­δια, Αντι­φα­σι­στι­κή Πρω­το­βου­λία και Αλ­λη­λεγ­γύη Διο­νύ­σου, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Διο­νύ­σου

19.Ζα­φει­ρά­του Μαρία, εκ­παι­δευ­τι­κός, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Π. Φα­λή­ρου

20.Ζα­χά­ρος Κώ­στας, ανα­πλη­ρω­τής κα­θη­γη­τής, Πα­νε­πι­στή­μιο Πα­τρών, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Καλ­λι­θέ­ας

21 .Θε­ο­δω­ρί­δης Νάσος, δι­κη­γό­ρος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Αμπε­λο­κή­πων

22.Θε­ο­χά­ρης Θα­νά­σης, οδο­ντο­τε­χνί­της, «Επι­τρο­πή για τη διά­σω­ση της Οίτης», ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Π. Φα­λή­ρου

23. Ια­τρί­δου Μα­ρι­λέ­να, συντ. πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, «Πρω­το­βου­λία Πο­λι­τών για την Κα­τάρ­γη­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ», «Επι­τρο­πή Αγώνα για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο    Ελ­λη­νι­κού», ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Π. Φα­λή­ρου

24. Ιω­αν­νί­δης Χρή­στος , ελαιο­χρω­μα­τι­στής , ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Καλ­λι­θέ­ας      

25.Κα­λαν­τζό­που­λος Γιώρ­γος, συντ. δημ. υπάλ­λη­λος, Συ­σπεί­ρω­ση Αρι­στε­ρών Μη­χα­νι­κών, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­λαν­δρί­ου

26.Κα­λο­γρί­δου Λιάνα, ελεύ­θε­ρος επαγ­γελ­μα­τί­ας, Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κό Δί­κτυο Αθή­νας, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ζω­γρά­φου.

27. Κα­ρα­βί­τη Εύη, αρ­χι­τέ­κτων, Αντι­προ­σω­πεία ΣΑ­ΔΑΣ-ΠΕΑ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μη­χα­νι­κών

28.Κα­ρα­μά­νος Νίκος, αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νος, π. οργαν. υπεύ­θυ­νος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Κα­λά­μου Ατ­τι­κής, συ­ντο­νι­στι­κή επι­τρο­πή Β Α Ατ­τι­κής ενά­ντια στα διό­δια

29.Κα­ρά­μπε­λας Αν­δρέ­ας, διοι­κη­τι­κό συμ­βού­λιο ΕΜ­ΔΥ­ΔΑΣ Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας , ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πά­τρας

30.Κα­ρα­ντώ­νη Βούλα, λο­γί­στρια, π. μέλος Συ­ντο­νι­στι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­λαν­δρί­ου

31.Κα­σκα­ρί­δου Μαρία, χη­μι­κός-δια­τρο­φο­λό­γος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πο­λυ­κά­στρου

32 .Κα­σού­τσα Γιώτα, δη­μο­τι­κή σύμ­βου­λος , υπο­ψή­φια βου­λευ­τής ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Φω­κί­δας

33.Κα­τσο­ρί­δας Βαγ­γέ­λης, άνερ­γος,  ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πα­γκρα­τί­ου

34.Κα­τσο­ρί­δας Δη­μή­τρης, επιστ. συ­νερ­γά­της, αντι­πρό­ε­δρος ΔΣ Σω­μα­τεί­ου Ερ­γα­ζο­μέ­νων ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πο­λυ­γώ­νου

35.Κλώσ­σα Σοφία, αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νη, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Φω­κί­δας

36.Κόδος Τάσος,  δια­κο­σμη­τής , προ­σκεί­με­νος στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

37.Κο­ζα­δί­νο­ςΜα­νώ­λης, «Αλ­λη­λεγ­γύη Γαλ­λία Ελ­λά­δα για την Υγεία» (SFGS), Ευρωπ. Επιτρ. Δι­καί­ου, Ηθι­κής ,Ψυ­χια­τρι­κής , ATTAC, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πα­ρι­σιού

38.Κόλ­λιας Γιώρ­γος, επι­στη­μο­νι­κός συ­νερ­γά­της -ΓΣΕΕ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πα­τη­σί­ων

39.Κο­ντο­γιαν­νο­πού­λου Γιάν­να, πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, συ­ντο­νί­στρια ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Με­λι­γα­λά, μέλος Ν.Ε. Μεσ­ση­νί­ας

40.Κο­ντό­που­λος Σπύ­ρος, αρ­χι­τέ­κτων, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Βάρης - Βού­λας - Βου­λιαγ­μέ­νης, μέλος Επι­τρο­πής Ευ­ρω­παϊ­κής Πο­λι­τι­κής και Επι­τρο­πής Χω­ρο­τα­ξί­ας

41.Κου­βαρ­δάς Κώ­στας, μη­χα­νο­λό­γος μη­χα­νι­κός, κα­θη­γη­τής, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εκ­παι­δευ­τι­κών

42.Κου­ρού­νη Ει­ρή­νη, εκ­παι­δευ­τι­κός, π. μέλος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ηλιού­πο­λης

43.Κρά­νος Λευ­τέ­ρης , αγρό­της, Ν.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ιω­αν­νί­νων        

44.Κρη­τι­κός Μά­ριος, πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, αντι­πρό­ε­δρος Γε­νι­κού Συμ­βου­λί­ου ΑΔΕΔΥ,ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ηλιού­πο­λης

45.Κυ­ρού­ση Σταυ­ρού­λα, φυ­σι­κός, π. υπάλ­λη­λος Πο­λυ­τε­χνεί­ου Κρή­της, ανε­νερ­γό μέλος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­νί­ων

46.Λάιος Νίκος, πρό­ε­δρος σω­μα­τεί­ου ερ­γα­ζο­μέ­νων Κέ­ντρων Πρό­λη­ψης Φω­κί­δας, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Φω­κί­δας

47.Λε­κά­κης Ευ­θύ­μης, νο­μι­κός-οι­κο­νο­μο­λό­γος, π. μέλος Ν.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­νί­ων.

48.Μα­λαν­δρε­νιώ­τη Λιάνα, κρι­τι­κός μου­σι­κής, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πα­γκρα­τί­ου

49.Μαρ­κε­ζί­νη Όλγα, συντ. δι­δακτ. προ­σω­πι­κού Πα­ντεί­ου, «Πρω­το­βου­λία Πο­λι­τών για την Κα­τάρ­γη­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ»

50.Με­γα­λιός Γιώρ­γος, μη­χα­νο­λό­γος μη­χα­νι­κός, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πο­λυ­γώ­νου

51.Μέγ­γος Πα­να­γιώ­της, δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος Δελ­φών, επι­κε­φα­λής δη­μο­τι­κής κί­νη­σης Πο­λί­τες στο προ­σκή­νιο

52.Μη­να­κά­κη Ρεγ­γί­να, οι­κο­νο­μο­λό­γος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Κυ­ψέ­λης  - πλ. Αμε­ρι­κής

53.Μου­τού­σης Μι­χά­λης,  PhD, ψυ­χί­α­τρος-ψυ­χο­θε­ρα­πευ­τής

54.Μπέ­γκα Άλεξ, αρ­χι­τέ­κτων, μέλος Αντι­προ­σω­πεί­ας ΣΑΔΑΣ και  ΤΕΕ Τμή­μα­τος Ηπεί­ρου, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ιω­αν­νί­νων

55.Μπε­λα­ντής Δη­μή­τρης, δι­κη­γό­ρος, δρ Συ­νταγ­μα­τι­κού Δι­καί­ου, μέλος Δ.Σ. ΔΣΑ,  «Πρω­το­βου­λία Πο­λι­τών για την Κα­τάρ­γη­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ», Κ.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

56.Μπερή Μάρθα, συ­ντα­ξιού­χος

57. Μπί­θας Σπή­λιος, για­τρός ΙΚΑ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Εξαρ­χεί­ων

58. Μπό­λα­ρη Μαρία, π βου­λεύ­τρια, Κ.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

59. Μπουρ­γά­νης Σω­τή­ρης, αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νος, συ­ντο­νι­στής ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ίου

60.Ντούζ­γος Κώ­στας, ΔΗ­ΠΕ­ΘΕ Λα­μί­ας

61. Ντου­ντου­νά­κης Μα­νώ­λης, μη­χα­νο­λό­γος μη­χα­νι­κός, π.μέλος Σ.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Κρή­της, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­νί­ων

62.Οι­κο­νό­μου Ου­ρα­νία,  αρ­χι­τέ­κτων,  Αντι­προ­σω­πεία  ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ

63.Ορ­φα­νός Δη­μή­τρης, συντ. μη­χα­νο­λό­γος μη­χα­νι­κός, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Αγίας Πα­ρα­σκευ­ής

64.Πα­να­γιω­τα­κό­που­λος Δη­μή­τρης, δά­σκα­λος, αντι­πρό­ε­δρος συλ­λό­γων δα­σκά­λων Δυτ. Ατ­τι­κής

65.Πα­πα­γιαν­νο­πού­λου Σύλλα, ιδ. υπάλ­λη­λος, Πα­γκρή­τιο Δί­κτυο κατά των ΒΑΠΕ, Ελ­λη­νι­κό Δί­κτυο Φίλων της Φύσης, Ένωση Αγρο­του­ρι­σμού Κρή­της ,ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Φαι­στού

66.Πα­πα­δη­μη­τρί­ου Γιάν­νης,νο­μι­κός,  γραμ­μα­τεία τμή­μα­τος οι­κο­λο­γί­ας - πε­ρι­βάλ­λο­ντος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Ιω­αν­νί­νων

67. Πα­πα­δο­που­λος Μέ­ναν­δρος, ει­κα­στι­κός ,μέλος ΠΕΚΑ και Ει­κα­στι­κού Επι­με­λη­τη­ρί­ου
68.Πα­πα­θα­να­σί­ου Δη­μή­τρης, δι­κη­γό­ρος , δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος Τρικ­καί­ων, επι­κε­φα­λής της δη­μο­τι­κής πα­ρά­τα­ξης «Φυ­σά­ει κό­ντρα για την ανα­τρο­πή»

69.Πι­κιώ­νης Δη­μή­τρης , πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Κω 

70.Πορ­τά­λιου Ελένη, πα­νε­πι­στη­μια­κός, «Πρω­το­βου­λία Πο­λι­τών για την Κα­τάρ­γη­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ», «Επι­τρο­πή Αγώνα για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού», Κ.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

71. Πρασ­σάς Γιώρ­γος , χη­μι­κός μη­χα­νι­κός, Δ.Σ. ΕΜ­ΔΥ­ΔΑΣ Δυτ. Ελ­λά­δας

72.Ρήγος Γιάν­νης, μη­χα­νο­λό­γος μη­χα­νι­κός, Συ­σπεί­ρω­ση Αρι­στε­ρών Μη­χα­νι­κών, π. μέλος Συ­ντο­νι­στι­κού ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Αγίας Πα­ρα­σκευ­ής

73.Σα­μπα­νο­πού­λου Λίλα, αρ­χαιο­λό­γος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Κέ­ντρου Θεσ­σα­λο­νί­κης

74.Σια­τερ­λή Βέρα, ει­κα­στι­κός, ομάδα  ΩΡΑ ει­κα­στι­κών, φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα, Πρω­το­βου­λία Κα­τοί­κων Εξαρ­χεί­ων, κλα­δι­κή ει­κα­στι­κών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

75.Σκού­μπη Βίκυ, αρ­χι­συ­ντά­κτρια του πε­ριο­δι­κού «αλη­thεια»

76.Σούν­διας Γιώρ­γος,  τε­χνο­λό­γος  βα­φέ­ας  κλω­στου­φα­ντουρ­γός

77.Σούρ­λας Σπύ­ρος, ψυ­χί­α­τρος, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χο­λαρ­γού-Πα­πά­γου

78.Σου­ρού­νης Αν­δρέ­ας, πο­λι­τι­κός μη­χα­νι­κός, αντι­πρό­ε­δρος ΠΟ ΕΜ­ΔΥ­ΔΑΣ, μέλος Αντι­προ­σω­πεί­ας ΤΕΕ, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Πά­τρας

79.Σπα­νού­δη Δέ­σποι­να,  Ν.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  Βοιω­τί­ας και συ­ντο­νι­στι­κό τμή­μα­τος πε­ρι­βάλ­λο­ντος-οι­κο­λο­γί­ας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ,

80.Τζα­νε­τά­κου Κική, αγρό­τισ­σα, κι­νή­μα­τα : κατά των ΒΑΠΕ Λα­κω­νί­ας, κατά της Ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των Υδά­τι­νων Πόρων Περιφ. Πε­λο­πον­νή­σου και Πα­ρα­λί­ων Λα­κω­νί­ας, Αλ­λη­λεγ­γύη για Όλους, μέλος ΠΕΡΙ.ΠΟΛ. Μάνης, συ­ντο­νι­στι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Αν. Μάνης μέχρι 2013

81.Τζά­ρας Αλέ­ξαν­δρος , πτυχ. Κοι­νω­νι­κής Πο­λι­τι­κής Πα­ντεί­ου, φοι­τη­τής Νο­μι­κής, νε­ο­λαία ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

82.Τζά­ρας Νίκος , δι­κη­γό­ρος, επι­τρο­πή κατά της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης αε­ρο­δρο­μί­ου Χα­νί­ων, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Χα­νί­ων

83.Τό­τσι­κας Πάνος , αρ­χι­τέ­κτων, , «Πρω­το­βου­λία Πο­λι­τών για την Κα­τάρ­γη­ση του ΤΑΙ­ΠΕΔ», «Επι­τρο­πή Αγώνα για το Μη­τρο­πο­λι­τι­κό Πάρκο Ελ­λη­νι­κού»,

84.Τσια­πή Ιω­άν­να, δα­σκά­λα, ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Γκύζη

85.Φλω­ρά­κης Γιάν­νης, δη­μο­σιο­γρά­φος, π. μέλος ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Παλ­λή­νης

86. Χα­τζηαρ­γυ­ρού Έρση, ει­κα­στι­κός, ομάδα  ΩΡΑ ει­κα­στι­κών,  κλα­δι­κή ει­κα­στι­κών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, Κ.Ε. ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

87. Χρυ­σο­βι­τσά­νου Αγ­γέ­λα, γλύ­πτρια, π.  μέλος ΕΕΤΕ ,π. μέλος ΔΣ Συλ­λό­γου Γλυ­πτών, ομάδα  ΩΡΑ ει­κα­στι­κών, κλα­δι­κή ει­κα­στι­κών ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

αναδημοσίευση από rproject