από την Ριζοσπαστική Παρέμβαση
Το καλοκαίρι-φθινόπωρο του 2012 και στις αρχές του 2013 ,ο φόβος που προκάλεσαν οι ισχυρές κινητοποιήσεις του 2010-2012 ήταν ακόμα παρών, το κίνημα ήταν ακόμα αρκετά μαχητικό (καθηγητές –ΕΡΤ κτλ) ενώ ο Σύριζα απειλητικός. Εκείνη την περίοδο, σημαντικό τμήμα της αστικής τάξης έβλεπε θετικά την παρουσία της Χ.Α ως υποστηρικτική δύναμη στο αστικό μπλοκ, αφού είχε μεγάλη χρησιμότητα . Αρχικά, ο κίνδυνος μιας κυβέρνησης με την εμπλοκή του Σύριζα μπορούσε να δημιουργήσει προϋποθέσεις για μια αντεπίθεση των «από κάτω» ,οπότε ,εκεί, η Χ.Α θα λειτουργούσε ως ασπίδα προστασίας. Παράλληλα, λειτουργούσε ως στοιχείο τρομοκράτησης και αποθάρρυνσης των καταπιεσμένων και σαν ένα δεύτερο μέτωπο στο οποίο σημαντικές δυνάμεις της Αριστεράς και των αντιεξουσιαστών πάλευαν με την Χ.Α και εξαντλούσαν δυνάμεις.
Στα μέσα του 2013, την στιγμή της δολοφονίας του Π.Φύσσα, σε μια στιγμή όπου το κίνημα φαινόταν να οπισθοχωρεί και η σοσιαλφιλελεύθερη γραμμή στον Σύριζα να γίνεται όλο και πιο ισχυρή, φάνηκε καθαρά, σε μεγάλο τμήμα της αστικής τάξης ,πως ήταν προς το συμφέρον της να περιορίσει πάρα πολύ την ΧΑ .Η ακραία βία της μπορούσε να πυροδοτήσει ακόμα και εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις που να θέτουν σε αμφισβήτηση ίσως την ίδια την αστική εξουσία, την στιγμή ακριβώς που αυτή πήγαινε να σταθεροποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ένα, αρχικά, αμυντικό, αντιφασιστικό κίνημα δεν είναι απίθανο να πάρει αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Οι μεγάλες και οργισμένες διαδηλώσεις μετά τον θάνατο του Π. Φύσσα, από αυτήν την άποψη ανησύχησαν την αστική τάξη, για αυτό και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ φυλάκισαν την ηγεσία της. Μετά την άνοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την ενσωμάτωση της πλειοψηφίας του Σύριζα στο αστικό καθεστώς, η χρησιμότητα της Χ.Α για την αστική τάξη μειώνεται ακόμα περισσότερο. Παρόλα αυτά, ο φασισμός, αν και ,τελικά, εξυπηρετεί τα συμφέροντα τωνκαπιταλιστών, δεν είναι ένα εργαλείο-σκυλί που ελέγχεται απόλυτα, μα ένα ρεύμα που, όταν ισχυροποιηθεί, μετατρέπεται σε κίνημα που έχει μεγάλο βαθμό αυτονομίας. Γι αυτό και η Χ.Α σχεδόν διατήρησε τα ποσοστά της στις εκλογές. Αν και είναι αδύνατον να πάρει την εξουσία χωρίς τις «ευλογίες» της αστικής τάξης ,δεν είναι απίθανο να δούμε την Χ.Α να αντέχει μακροχρόνια στο παρασκήνιο κάνοντας δουλειά «μυρμηγκιού», εκμεταλλευόμενη την ενσωμάτωση της πλειοψηφίας του Σύριζα στο αστικό καθεστώς και αποκτώντας σταδιακά επιρροή, ώστε, σε μια νέα κρίση ηγεμονίας του αστικού μπλοκ ,να βγει πιο ισχυρή και έτοιμη στο προσκήνιο. Κάτι τέτοιο πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία, άρα είναι κομβικό να δημιουργήσουμε ένα αντιφασιστικό κίνημα.
Θεωρούμε πως αυτό το κίνημα θα πρέπει να συγκροτείται στην βάση του ενιαίου μετώπου της αριστεράς ,του αναρχικού χώρου και των εργαζόμενων ,των μεταναστών και της νεολαίας
Ένα ενιαίο μέτωπο που
1)Να πιέζει ώστε να εξαρθρωθούν οι φασιστικοί θύλακες στο αστικό κράτος , να σταματήσει η συνεργασία με τους μηχανισμούς καταστολής και να τιμωρούνται για ποινικά αδικήματα οι φασίστες .Να είναι εναντίον του τρόπου με τον οποίο δικάζεται η Χ.Α( χρησιμοποίηση των αντιτρομοκρατικών νόμων(187,187 Α) )ή σε σενάρια απαγόρευσής της λόγω ναζιστικής ιδεολογίας, αφού τέτοια λογική δίνει τη δυνατότητα στο αστικό κράτος να οπλιστεί ακόμα περισσότερο με αυταρχικά μέσα που χρησιμοποιούνται και θα χρησιμοποιηθούν ενάντια στο κίνημα, ηρωοποιεί τους φασιστές (που φαίνεται πως καταστέλλονται με αθέμιτα μέσα που και η αριστερά, προηγουμένως, καταδίκαζε) ενώ, τέλος, υποτάσσει και ενσωματώνει σε μεγάλο βαθμό το αντιφασιστικό κίνημα στο αστικό κράτος (π. χ αντί να γίνονται δράσεις για να απομακρυνθούν οι φασίστες από περιοχές που έχουν δύναμη, το κίνημα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα τον τελευταίο χρόνο) και σε μια λογική συμμαχίας με την «προοδευτική αστική τάξη» και τα αστικά κόμματα . Κάθε τέτοια συμμαχία απονεκρώνει το αντιφασιστικό κίνημα, αφού απονεκρώνει τα αντικαπιταλιστικά του χαρακτηριστικά).
2)Να απλώνεται σε κάθε εργασιακό χώρο, γειτονιά, σχολείο και πανεπιστήμιο επιδιώκοντας να εντάξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι εργατών, φτωχών μικροαστικών στρωμάτων , μεταναστών και ομοφυλόφιλων. Η μάχη για «ζωτικό χώρο», για χώρο ύπαρξης είναι ζωτικής σημασίας. Σε κάθε χώρο που έχουμε δυνάμεις να εμποδίζουμε την πρόσβαση και κυριαρχία τους. Σε κάθε χώρο που η παρουσία της είναι ισχυρή(π. χ Άγιος Παντελεήμονας)να προσπαθούμε να παρέμβουμε και να την αποδυναμώσουμε .
3)Να αντιμάχεται σε «όλη τη γραμμή» τη φασιστική ιδεολογία. Στον ακραίο εθνικισμό να αντιτάσσει το διεθνισμό, στο σεξισμό την ισότητα των φύλων, στην ξενοφοβία τη συνειδητοποίηση πως το πρόβλημα δεν είναι οι μετανάστες μα ο ίδιος ο ρατσισμός, στον κοινωνικό κανιβαλισμό την οργάνωση των καταπιεσμένων , τους αγώνες και την μεταξύ τους αλληλεγγύη, στον αντικομμουνισμό την υπεράσπιση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.
4)Σε κάθε αγώνα των καταπιεσμένων προσπαθούμε να συνδυάσουμε τη μάχη ενάντια στον καπιταλισμό με το αντιφασιστικό κίνημα. Προσδίδουμε αντιφασιστικά χαρακτηριστικά σε εργατικές νεολαιίστικες ή μεταναστευτικές κινητοποιήσεις ενώ παράλληλα δίνουμε μια προοπτική όχι μόνο μάχης ενάντια στους ναζί μα και στον ίδιο τον καπιταλισμό στο αντιφασιστικό κίνημα.
5)Ο μύθος του αήττητου που κτίζει η Χ.Α μέσα από τη βία που ασκεί, η τρομοκρατία που σπέρνεται στο αντιφασιστικό κίνημα και ο κίνδυνος φυσικής εξόντωσης , βάζουν επιτακτικά το ζήτημα της περιφρούρησης από τα ναζιστικά τάγματα εφόδου.Ένα οργανωμένο δίκτυο ενωτικών ομάδων λαϊκής αυτοάμυνας και περιφρούρησης είναι ανάγκη να συγκροτηθεί σε γειτονιές, νεολαιίστικους και εργασιακούς χώρους, σαν κομμάτι των πολιτικών και κοινωνικών συλλογικοτήτων της Αριστεράς και του κινήματος που αντιστέκονται. Να μπορέσει αυτό το δίκτυο να προστατέψει τις πορείες, τα στέκια και γραφεία μας, μα πάνω από όλα, να κινητοποιεί γρήγορα αντιφασίστες σε περίπτωση που εκδηλωθεί φασιστική επίθεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου